Obiecałam :)

Obiecałam i zamieszczam :) Po pierwsze miałam sfotografować ciasto drożdżowe Babci Marianny, które jednak wyszło choć trochę mniej słodkie niż zazwyczaj :P Po drugie dopisała nam taka piękna pogoda, że nie sposób było świętować w ogrodzie. Stół stanął pod węgierką, tuż obok muru który dzieli nas z Hetmanem i Gromem - chłopaki miały blisko do nas :) choć nie uczestniczyły w rozmowie, zajęte skubaniem pozostałości po trawie :) Było bardzo miło, tak czułam że ten dzień będzie wart zapamiętania!
Najpierw ciasto ...

Przy okazji ... poznajcie mój ukochany obrus z lat dziecięcych :) Troszkę jesienny, ale uwielbiam go, bo przypomina mi chwile spędzone na werandzie domu, w którym mieszkaliśmy ... Trafił do mnie po latach, teraz zawsze służy mi w plenerze :)

Z uwagi na remont naszej XVIII-wiecznej chałupy, przenieśliśmy się ze świętowaniem w dalszą część ogrodu, z dala od hałasu i kurzu ... To był dobry pomysł, chociaż w tej części wiatr mocniej wieje - może dlatego nawet słońce nie wydawało się być zbyt agresywne?

Za kilka miesięcy w tym miejscu będzie pewnie zatrzęsienie węgierek

 - póki co, można swobodnie posiedzieć pod drzewkiem :)

Ciasto z rabarbarem więc i kompot musiał być "pasujący" :) 

Z okazji imienin mąż zakupił napój zniewalający czyli węgierski Tokaj :P

Uwielbiam ucztować na świeżym powietrzu! 

Może być cokolwiek, garść ciastek z wiejskiego sklepu ale pod chmurką :)

Rodzina prawie w komplecie :)))

Prawie ... zapomniałam o Bonie, której wiatr rozwiewał uszy (a nam włosy) :D

A teraz zagadka dla uważnych ... co leży w trawie? :P

Miłego wieczoru, kochani!