Chleba naszego powszedniego ...

No i stało się - upiekłam swój chleb :)

Najpierw szukałam zaczynu ... niby wszyscy pieką ale daleko ode mnie, więc nie chciało mi się walczyć z przesyłkami. Już prawie zrezygnowałam, kiedy okazało się, że poszukiwany zaczyn jest tak blisko, że nie do uwierzenia :) Dzięki łańcuszkowi ludzi, którym po prostu chciało się pomóc poszukującej (Józef - dziękuję Ci baaaardzo :)), błyskawicznie zaczyn znalazł się w Stajence i czekał na pierwszą nadarzającą się okazję wypieku.

 

Jeżeli myślicie, że to koniec historii, mylicie się :)

Zaczyn zgodnie z instrukcją został nastawiony w zeszły czwartek. Stał sobie grzecznie przy kozie kominkowej i miał rosnąć. Miał ... lecz nie rósł - bo został upieczony :) Komuś wydawało się, że jest mu za zimno, więc postawił go bezpośrednio nad kozą i dorzucił drewna ... Tym kimś nie byłam ja! :)

 

Przyznaję, troszkę mnie to wzburzyło i zniechęciło, ale przyznałam się obdarowującej a ona błyskawicznie zasiliła mnie drugą porcją zaczynu :) Teraz nie miałam już wyjścia - kolejny piątek wieczór i zaczyn powędrował do ... ciepłej łazienki (już nie chciałam ryzykować z kozą :P)

Zanim cała historia odkryje swój szczęśliwy koniec, muszę zrobić małą retrospekcję. Znacie garnek rzymski? Część na pewno tak, bo pełno jest wpisów bloggerek o tym wynalazku. Ja do tej pory tylko mijałam go w sklepach po drugiej stronie Odry. Zainteresowałam się nim w momencie, gdy zaczęła mi kiełkować myśl o chlebie ... I wtedy okazało się, że takie garnki są w mojej znajomej klamociarni za niewielkie grosze :)

To co? najpierw chleb czy garnek rzymski? :)

 

Chlebki wyszły dwa - duże, z wierzchu chrupiące, w środku dzięki wodzie oddawanej przez garnek rzymski miękkie. Tutaj odpoczywają na kratce ...

Jest i on! Garnek rzymski, który kosztował mnie trochę szorowania sodą spożywczą ale opłacało się :) Ma wygląd takiego, który niejedno już upiekł :) Czas go nieco spatynował ...

 

W środku jest nieszkliwiony, na zewnątrz opatrzony znakami potwierdzającymi, że jest oryginalny ...

 

Czujecie, jak pachnie? :)

 

 

Z wierzchu wygląda jak prawdziwy, domowy chleb ... tylko, że liczy się głównie to,

co w środku, prawda?

... ale w środku też mnie nie zawiódł :) Bez zakalca! :))))))

 

 

 

Nie tylko ja z niecierpliwością czekałam na swój kawałek :)

"Mamo, rób to zdjęcie szybciej!" - to chyba największy komplement :)

 

 

Bałam się, przyznaję. Już raz zrobiłam coś nie tak i po rozkrojeniu pod skórką ukazała się pusta przestrzeń i zakalec :) Tym razem moja cierpliwość i wytrwałość została nagrodzona :)

 

Nie tylko chleb sprawił, że weekend okazał się być bardzo radosnym dniem. Z okazji Dnia Kobiet dostałam wspaniały prezent, o którym marzyłam od baaaardzo dawna :)

 

 

Zestaw studyjny, który wczoraj udało mi się złożyć - muszę się jeszcze z nim oswoić :) ale już myślę intensywnie nad sesją w Stajence - wreszcie uda mi się doświetlić niektóre elementy, które na próżno usiłowałam sfotografować ... może teraz mi się uda? :)

 

Miłego weekendu, kochani! I dziękuję z całego serca za wszystkie Wasze serdeczne wpisy pod moimi bazgrołami! :)