Jako, że jakiś czas temu urwałyśmy się z Mamą i dziewczynkami na krótkie wakacje do Kotliny Kłodzkiej, to teraz chodzę po swoim domostwie i nacieszyć się nie mogę :) Straszny ze mnie domator, już w podróży tęstniłam za domem, za moimi klamotami, pracami w ogrodzie skalnym, ech ... Nie dla mnie dalekie i długie wycieczki, ja po prostu uwielbiam mieć zajęte ręce, a podczas wycieczki mam zajęte jedynie nogi i oczy :) Wracam więc, a tu na skalniaku i wokoło lato w pełni!

Taki widok hoduję za oknem kredensu ... 

Kiedyś powstanie tam ogród zimowy i zejście wprost na kwitnący skalniak. Tylko trzeba poszukać kamiennych schodów :)))) 

Wsród rojników pojawiła się niespodzianka :) 

Rzeźba mojego Teścia, którą dostaliśmy na rocznicę ślubu. 

Kolejna z twarzyczek - prezent na Dzień Matki :) 

No w końcu jestem matką wnuków, no nie? :P

Wróciłyśmy jak na skrzydłach i od razu zaczęłam szukać sobie pracy :) Podczas naszej nieobecności Tuptuś czyli Tata dziewczynek poprawił wygląd domku w ogrodzie dorabiając mu dach ze starych stuletnich dachówek. Efekt jest powalający! czegoś mi wcześniej brakowało i liczyłam na to, że się w końcu za to zabierze, ale nie sądziłam że nastąpi to jeszcze tego lata :) Widocznie mocno za nami tęsknił :) Skoro dach już jest, trzeba było zadbać o kwiaty na tarasie - to już moja kolej :)

Dlatego zawiesiłam skrzynki z pelargoniami, tak tradycyjnie żeby było :)

Jak co roku, obrodziły u nas wszelakie zioła. Mamy miętę pieprzową, zwyczajną, melisę, hyzop, oregano, majeranek, lubczyk ogrodowy, koper, itp. itd. To wszystko suszy się na wieszaku, przygotowanym ze starej brony :), która do tej pory leżała sobie w kąciku dumając o przyszłym losie ... Zioła suszymy w przewiewnym ale nie słonecznym miejscu, tak aby nie traciły koloru i swoich leczniczych właściwości.

Koło dostałam od Teścia, będzie wisiało na ceglanej ścianie, 

wraz z innymi rekwizytami znalezionymi w Stajence.

Od czasu wybudowania brogu, który opisywałam w moim ostatnim poście, rzadko można znaleźć okazję do sfotografowania naszych koni w takiej pozie :) Mając do dyspozycji świeże sianko, niechętnie schylają się aby poskubać trawkę. Dzięki temu trawa ma szansę odrosnąć chociaż trochę :P

Bona pasie się z chłopakami, z zazdrości o nie zje nawet trawkę :)

Dzisiaj jestem nawet czysty, bo się nie wytarzałem w stajni :P

Poskubię sobie troszeczkę ...

Trawa u sąsiada zawsze bardziej zielona :)

Phi, jak będę chciał, to sobie do was przeskoczę :)

Na koniec dzisiejszego krótkiego posta na drożdżowe bułeczki maślane z powidłami, które chodziły za mną już od dawna. Przepis dała Mama - niestety nie wiem skąd go miała, więc przepraszam z góry i proszę o kontakt, tego kto go wymyślił - chętnie podam jego stronę www, bo przepis jest wyśmienity! Bułeczki palce lizać, wcale nie skomplikowany proces :)

Bułeczki - powidlaczki

Składniki:

50 dkg mąki

3 żółtka

12,5 dkg masła

10 dkg cukru

 cukier waniliowy

5 dkg drożdży

ok. 2 szkl. ciepłego mleka

1 jajko do posmarowania bułeczek

Ubić żółtka z cukrem, stopić masło. Drożdże tradycyjnie rozprowadzić w małej ilości ciepłego mleka i łyżeczce cukru i łyżce mąki. Gdy podrosną, dodać do mąki wraz z żółtkami, ciepłym mlekiem (dolewamy po trochu) i masłem. Wyrabiać ciasto, dodając po trochu mąki, jeżeli potrzeba (ja dosypuję małymi porcjami, aby nie przesadzić - ciasto należy wyrobić tak, aby odchodziło od ręki, ręce i blat mają być czyste po wyrobieniu :)) Pozostawić w cieple do wyrośnięcia, najlepiej przy kuchni kaflowej ale jak ktoś nie ma, to może być na słoneczku, na parapecie :) Jak urośnie, odrywać po kawałku porcje jak na pączki, rozpłaszczać, nakładać powideł i zlepiać (zlepionym do dołu! hehe, przypomniało mi się "zielonym do góry" :P) Bułeczki układać na blaszce wysmarowanej tłuszczem i posypanej tartą bułką, to nie będą przywierać. Układać dość ciasno, ale bez przesady, bo znowu muszą trochę podrosnąć - ja musiałam je trochę porozsuwać bo początkowo było im zbyt ciasno :) Jak urosną nieco, włączyć piekarnik na 200 st. C i przed włożeniem, posmarować bułeczki roztrzepanym jajkiem, aby były brązowo-rumiane.

Smacznego, kochani! 

Miłego lata!